Home

Welkom op mijn website.

Ik ben Dirkjan Versluijs, en woon in Lekkerkerk, gemeente Nederlek.
Dit dorp ligt ongeveer 20 kilometer ten oosten van Rotterdam, aan de rivier de Lek.
Het gebied waar Lekkerkerk ligt, heet de Krimpenerwaard.
De Krimpenerwaard word omsloten door drie rivieren, de Lek de IJssel en de Vlist.
In dit gebied fotografeer ik al heel lang.
Ik denk dat ik een jaar of 14 was, toen ik begon met het fotograferen van voornamelijk vogels.
Nu ben ik 64 jaar, en doet dit nog steeds met veel plezier.
Het fotograferen heb ik van mijn vader, die zat ook altijd in de natuur, en natuurlijk mocht ik regelmatig met hem mee.
Mijn eerste camera was een Olympus OM10 analoog natuurlijk, want digitaal was er toen nog niet.
Vele jaren heb ik hier mee gefotografeerd.
Nu met het digitale tijdperk, heb ik al verschillende camera’s gehad.
De eerste was een Casio, het type weet ik niet meer, maar ik was er wel gelijk mee verkocht.
Wat een gemak, als het niet bevalt dan gooi je de foto’s gewoon weer weg.
Maar al gouw liep ik tegen de beperkingen van deze camera aan.
Ik wilde een spiegelreflexcamera hebben, maar die waren er nog niet in die tijd.
Olympus kwam wel met een camera die niet helemaal spiegelreflex was, maar het begon er wel op te lijken.
Dit was de E10, hier heb ik veel plezier van gehad en mooie foto’s mee gemaakt.
Later heb ik ook nog de E20 gekocht, die had meer pixels.
Een nadeel van deze camera is, dat je de objectieven niet kan wisselen.
Daarom heb ik besloten een heel ander merk te kopen, de Canon 10D.
Toen ging er gelijk een wereld van mogelijkheden open.
Momenteel heb ik de EOS7D en de D5 Mark4 met een verscheidenheid aan objectieven.

Dit is wel een heel bijzondere foto, is eigenlijk een dia.

Het is ook de enige foto die ik niet zelf gemaakt heb op deze site.
Het is ook een foto met een verhaal.
Deze foto is door mijn vader gemaakt en is al meer dan vijftig jaar oud.
Hij is gemaakt in Lekkerkerk in het Loetbos, waar ik zelf ook heel veel kom.
Het zijn jonge ransuilen, die op de rand van het nest zitten te wachten tot dat er één van de ouders ze komt voeren.
Maar om ze zo te kunnen fotograferen, daar komt nog al wat bij kijken.
Het is donker in de nacht en normaal zitten de jongen diep in het nest verscholen.
In de ene boom zit een flitser en in de andere boom de camera en dan maar wachten.
Af en toe maar een foto maken op goed geluk.
Maar vroeger moest je dan altijd ook nog de film door draaien, dus moet je de boom weer in om dat te doen.
Met als gevolg dat de boel weer verontrust is en je kan dat maar 36 keer doen dan is je rolletje vol en de nacht ook voorbij.
En het resultaat weet je nog niet, dan moet het rolletje eerst nog ontwikkeld worden.
Dit heeft de man een week vol gehouden en wat rolletjes vol geschoten.
De rolletjes opgestuurd naar een ontwikkel centrale, die had je toen nog in die tijd.
Maar nu komt het, er was wat verkeerd gegaan in de ontwikkel centrale, waardoor er nog maar één rolletje voor een gedeelte te redden was.
En laat dit nu de enige zijn die gelukt is.
Er waren er nog wel meer maar daar waren niet alle ogen van de uilen open.
Als je goed kijk, dan zie je dat de middelste een mannetje is, die heeft een dikkere snavel en ziet er ook wat vosser uit.
Met deze foto heeft mijn vader verschillende prijzen gewonnen.

Natuurlijk wilde ik dat altijd evenaren, maar ik had het veel makkelijker, dan toen in die tijd.
Dit is de enige analoge foto, op deze site, die met de Olympus OM10 gemaakt is.
Hij is gescand en wat opgepoetst.
Hier zit niet zo’n mooi verhaal bij, als hier boven.
Deze is ook gemaakt in het Loetbos, maar dan in het nieuwe gedeelte, dat was er vroeger nog niet.
Het is een buizerd met jongen.
In de tijd van mijn vader, zag je nooit een buizerd over vliegen en zeker niet broeden in de loet.
Nu zitten er heel veel en ook verschillende kleuren, van bijna wit tot donker bruin.
Ik had van tevoren al een soort statief in de boom gemaakt, met een nep camera, dan konden ze er vast aan wennen.
Die haalde ik pas weg als ze uitgevlogen waren.
Ik had een zendertje gemaakt, die op de camera zat.
Er zat ook een motorwinder op, zodat ik niet elke keer weer in de boom moet klimmen, om de film door te draaien.
Het maakte natuurlijk best wel veel geluid en daar schrokken ze wel van.
Dan duurde het wel uren voordat ze weer kwamen, maar het ging steeds beter en waren zo gewend.
Nu doe ik alles digitaal en maak het ook veel minder lawaai, de zender gebruik ik nog steeds.
Er zit al jaren een reiger kolonie in het Loetbos, daar heb ik op de zelfde manier de reigers gefotografeerd.
Kijk maar in de foto boeken, naar het resultaat.